Koniec jest początkiem, Uroboros, czyli niekończący się wiersz

[Lucile]

rozmazywać kontury przewinień
westchnienia muśnięciem
by nie pozostał ślad
cienia naszych niewspółwinień
kanciastymi krawędziami horyzont
ciszy zaległej pomiędzy nami
przeorywując

[eka]

przeor Y.Wu. ją czynił najpierwszą i ostatnią
więź mistyczną
ukorzenioną poza czasem i miejscem
w nienazwanym

przeczuwanym
poza snem

[eka]

poza snem o wielkości
mieli niewiele
puszki słów
wściekłość i wrzask
pętle

[tabakiera]

pętle zapętlenia
zgniłozielone supły
na jęzorach
długich do ziemi
ostrych jak szpada
jak gilotyna

nierozplątane
nieokiełznane

jakże znajoma
wlazła gadzina
w sam środek tarczy

to jej godzina