zimowa kołysanka

[AS***]

księżycowy zegar milczy

postrącane gwiazdy liczę
kiedy wiatrem noc skowyczy
pajęczyną zszywam ciszę

w oknach łaty z chmur rozsnuwam

może nie zamarznie niebo
gdy przez sen dziurawy mrugniesz
jak iskierka lśniąca w śniegu

[eka]

Tak jak w poprzednim wierszu odwrócenie zastanych, wciąż przecież utrwalanych ról, ich znaczeń.
Kołysanka nie powinna usypiać adresatki, ale ją delikatnie, we śnie, obudzić.
Klimat zimna, smutku, lęku... mega oddany.
Mistrz AS*** !