Chmary

[point of view]

starte z ust spierzchnięte
przyszły nocą spóźnione

nie miały zamiaru rozmawiać
chciały tylko dotknąć

zakładały sny jak rękawiczki
każde z osobna w innej sprawie

uszy zatykały kropkami
nie po sen szły na skraj nocy

zadomowione pomiędzy prawdami
oddychały oparami absurdu i mięty

[Mchuszmer]

Pomysłowa opowieść o niewypowiedzianych słowach czy może inaczej mówiąc myślach, które niewyartykułowane, nie ograniczane drążą sobie emocjonalne, liryczne korytarze.
* pomiędzy

[eka]

Stawiałabym na chmary słów, ze względy na usta i uszy, które myślom nie są potrzebne.
Wydaje mi się, że ten udany wiersz jest reakcją na czyjeś chmary.
Ładne to tytułowe słowo, bezwiednie mózg mi przedstawia - chmury.

[Marcin Sztelak]

Chmury chmar, innymi słowy: słowa, słowa, słowa...

Pozdrawiam.