Bywalec

[point of view]

nie wszedł choć mógł
w głąb czasu
w pianę ziemi

niebo w gołębie zasklepia
wśród wylizanych puszek
zarasta obojętnością

z oczu uciekł zamienia
tekturowe pudło w ślimaka

odwraca się na kolejny bok
ssie kciuk w kolorze denaturatu

dworzec gniecie biodra i sny
na wielkim ekranie reklamy
umiejętnie omijają sennych

torami donikąd
toczy się życie

[Agnieszka R.]

Czuć w tekście marazm. Dwie ostatnie strofy najlepsze. Świat współczesny niczym sen? Zostaje reklama, życie "donikąd". Poprzedzające strofy potwierdzają zresztą moje przypuszczenia, człowiek jest przedmiotem z brudnym kciukiem, gdzieś to dzieciństwo mu towarzyszy, a może całe życie w nim jest. Tylko jakie dzieciństwo?!
"Tu czuje się w domu" - a nie jak w domu?:) Przypomniał mi się film Mulholland Drive:) tak, to tekst o samotności, wyobcowaniu, groteska życiowa, absurd rzeczywistości. Nie najgorszy:)

[eka]

Tytuł był pozbawiła przymiotnika, dzięki temu wiersz sam (od zwrotki 2.) buduje środowisko bohatera.
Fajny wiersz, bo nie stygmatyzuje negatywnie.
Ujął.

[point of view]

... jest jak mówisz.... sam dlugo sie na tym zastanawiałem...
thx za bodziec do działania

[zimny grog]

przedostatnia strofka pryma sort.

[point of view]

... z letka zmienion został

[eka]

Jak dla mnie - korzystniej, wiersz zyskał.
__________
A co sądzisz o takiej końcówce?

torami donikąd
toczy się życie
toczy

[point of view]

"poszłem" jeszcze o krok dalej Ekko wywaliłem na zbity pysk inwersję w ostatniej strofoidzie

[Marcin Sztelak]

Udany wiersz, może bez w przed pianę (drobiazg oczywiście).

Pozdrawiam.