na początku był chaos

[biegnąca po fali]

jeszcze można mnie spotkać
jeszcze wychodzę na światło dzienne
choć szkodzi to nam obojgu
z naciskiem na tłum

wszystko się ode mnie odbija
rozproszone traci energię
więc nie narzucaj mi swojej wiary
nie przyjmie się w tych warunkach

za dużo suchych słów
za mało wprawy w chodzeniu po wodzie
nie dostrzegam cudu co najwyżej powód
dla którego złuszczam martwy naskórek

z nim ślady zbędne jak mapy
na których wszystkie drogi są takie same
i kończą się tam gdzie papier

[marengo]

Pierwsze trzy zupełnie niezłe, ale na czwartej potknąłem się i najlepiej jakby jej nie było.
Tłum, światło... szkodzi najczęściej zakazanym związkom, ale przecież wiadomo, że smakują najbardziej.
Ostatnia spina całość i widać, że dla poety wszystkie drogi prowadzą w stronę… papieru i to dosyć optymistyczna konkluzja.

[tabakiera]

Po tytule, źywcem wyjętym z mitologii (proponowałabym użycie kursywy) myślałam, że będzie coś o powstaniu świata.
A tu znowu o tłumach i świetle, znów stęki i jęki nad sobą.
Zakończenie pierwszej strofy w stylu sztelakowym.
Widać w kolejnym tekście jego wpływy.

Chodzenie po wodzie to chyba u Świętego Mateusza było.
Także lecisz z inspiracją od chaosu po cuda boskie.
Można i tak.

Skończony papier.
Największy problem, gdy się skończy w toalecie.
Dałabym sobie spokój z ostatnim wersem, bo znowu mam skojarzenia nie takie, jak trzeba.

[biegnąca po fali]

marengo -:D
Dzięki za czytanie i ślad.

tab - czemu Ty w każdym moim wierszu widzisz tylko mnie i mojej jojczenie? Nie ma Igi - nie ma mnie. Tytuł nie nawiązuje do mitologii. Jest podwazeniem fragmentu ewangelii: "na początku było słowo". A peelem jest prawda, nie ja. Papier toaletowy o którym wspomniałeś, to Biblia, ewangelie i przykazania, ale również przepisy prawa, wyznania i obietnice, których znaczenie (bądź wartość) "kończy się tam gdzie papier".

Dzięki.

[zimny grog]

za mało wprawy w chodzeniu po wodzie

zależy co rozumiemy przez chodzenie po wodzie.
w pierwotnych tłumaczeniach Biblii był taki zwrot użyty kilkakrotnie kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha
we współczesnych przekładach zrezygnowano z tego fragmentu, zastępując go czymś niepodobnym w treści.

[eka]

Aluzje do Biblii wyraźne - podważające.
O, przeczytałam komentarze, teraz nie ma co ciągnąć rozkimy.

Bardzo ładne dwa pierwsze wersy, taka śpiewna anafora.
Nie mam pojęcia, kogo ma na myśli peelka (prawda) w 3. wersie. Obojgu? Światłu i jej? Może... i tak.

W kolejnej strofie brakuje mi wiedzy na temat statusu kogoś, kto chce coś narzucić peelce (czyli prawdzie).

Hm. Że Biblia jej narzuca: Na początku było Słowo? Chyba tak, skoro peelka o papierowej li tylko wartości w finale mówi.

_________
Ciekawy wiersz, ale bez Twojego naprowadzenia w komentarzu, nie domyśliłabym się chyba, że prawda jest podmiotem wypowiadającym się.
Żeby Poetka tak słowem pomiatała, ej : ))))))))))

No cóż - szkoda, że Prawda nie wyjawiła jakim cudem chaos wygenerował porządek.
Pewnie przypadkowo, to takie oczywiste, dla ateistycznych prawd:)

[tabakiera]

Wybacz, ale za cholerę nie jestem w stanie pojąć tego tekstu po Twojemu, Ewa.
Chyba, że naprowadzisz.

Gratuluję wygranych tu i tam i gdzieś.
Ale te wygrane nie powodują, że raptem pokocham wiersz.

Potrafisz lepiej.

[biegnąca po fali]

A czy ja Ci każe kochać? Dorota... Ja też nie jestem zadowolona z tego tekstu. Takie pisanie na siłę, bo pojedynek, termin itd. A że wygrał? Ja w ogóle nie jestem zwolenniczką konkursów. Dlatego zazwyczaj je omijam. Szerokim łukiem:)

[Marcin Sztelak]

Podobno słowo na początku, chociaż ja uważa, że zarówno na początku jak i na końcu kropka. Dobry wiersz.