Publikacja w kwartalniku Akcent

[Grafoman]

Publikacja w kwartalniku Akcent

[Gloinnen]

Opis poetycki całkiem udany, choć wers:

Na dnie biały piasek jak samotna pięść,

czytam bez "jak", nabrałby wtedy głębi i bardziej rozszerzył pole do interpretacji.

Podoba mi się przewrotność we fragmencie:

kręgach na wodzie godzących w dzioby ptactwa.

Interesujące odwrócenie porządku rzeczy.

Brakuje mi natomiast w tekście jakiejś myśli puentującej - do czego wiersz zmierza?

Pozdrawiam,


Glo.

[eka]

Podziw dla techniki metaforycznego malowania uczuć.
Twoje wiersze zawsze mi się kojarzą ze śmiercią. Sama tę ' funeralność ' w nie wbijam, czy może jednak motyw ostatecznej rozłąki, samotności wpisujesz Ty. Jeśli się mijam z celem odautorskim, wybacz.
Tytuł - czasownik nie powinien, ale z treścią miniatury każe mi kojarzyć się z osobą, która już nie może obchodzić imienin. Peel sobie wyobraża, gdzie jest i co robi Ona.
Sen (wieczny), wspomnienia z dzieciństwa (łupinki kasztanów), później miękki niepokój (szeleszczące nietoperze w rynnach - ożywiony deszcz), ożywione kręgi fal podchodzące pod dzioby (inne już postrzeganie świata).
Ona, biały piasek na śpiącym dnie - bez słonecznych poranków (nieobecny dla niej trzask - oślepienie słońcem po obudzeniu), pięść - bo niezgoda na na to miejsce i wreszcie bezużyteczny krzemień, z którego nie da się wykrzesać iskierki życia w tej toni obojętnej już.
Tak mi się przeczytało.
Wiersz dotknął moich strun.

[Marcin Sztelak]

Dobrze napisany, a może namalowany, wiersz.

Pozdrawiam.