Przez igły

Wiadomość

Grafoman · #1 Post autor: **Grafoman** » 20 paź 2021, 19:45

Przez igły

Ulice zwichniętych twarzy,
Antarktydy w pokrowcach
– tak wycałowane osiedle.

Rumyk pływa w szklance,
pohasa w obrębie trawy,
albo oświetla flotę budynków.

Z każdej wieści znana piosenka:
po dzieciach skoczny bruk,
dalekosiężny i czarnawy.

#2 Post autor: **eka** » 21 paź 2021, 18:12

Dwie ostatnie linijki sugerują coś, prawda?
Prawdziwa łamigłówka tym razem... no ale spróbuję, i tak nie prostujesz interpretacji, więc wtopa nie grozi : )

Strofa pierwsza.
Obraz

Grafoman pisze: ↑
20 paź 2021, 19:45
Ulice zwichniętych twarzy,
Antarktydy w pokrowcach
– tak wycałowane osiedle.

Streszczam: osiedle, czyli społeczność. Na ulicach prezentuje zwichnięte (przetrącone) twarze, dodatkowo nacechowane ochroną własnego zimna. Pokrowce, by pocałunki lodu twarzy nie stopiły.
Pytanie czy warto się ocieplać, czy nie? I wobec kogo/czego?

Druga strofa.

Grafoman pisze: ↑
20 paź 2021, 19:45
Rumyk pływa w szklance,
pohasa w obrębie trawy,
albo oświetla flotę budynków.

Skursywiony rumyk to?
A. Promyk (oświetla)
B. Rumak (pohasa)
C. Rum (pływa w szklance - taki myk:)

Oświetla flotę budynków osiedla. Więc rozjaśnia i pływa najbardziej rum. Wiersz pisany pod wpływem.

Trzecia strofa.

Grafoman pisze: ↑
20 paź 2021, 19:45
Z każdej wieści znana piosenka:
po dzieciach skoczny bruk,
dalekosiężny i czarnawy.

Nie mam pojęcia o jakiej piosence mowa. Smutek, przegrana, koniec rozgryzania.
Bruk to coś pospolitego, kanciastego, niewygodnego dla przemierzających drogę osiedlową.
Bruk jest dalekosiężny, czyli zostanie na długo i czarnawy.
Bruki nie są czarne.
Dzieci pewnej rasy są czarne.
Rozmyślania nad szklaneczką rumu o polityce.
O tym czy metaforycznie całować te dzieciaki. Być wrażliwcem, gdy rośnie przekaz ich ochrony na granicy?
Być.
Ale swój lód chronić/ukryć.
Bo?

A tego nie wiem.
Mężczyzna nigdy nie płacze?

:kofe:

Grafoman · #3 Post autor: **Grafoman** » 28 paź 2021, 17:23

Interpretacja ciekawa. Aczkolwiek spodziewalem się innej, "znając" Cię; aczkolwiek ciekawa (nie przyszła mi do głowy).

:kofe:

#4 Post autor: **eka** » 29 paź 2021, 16:23

Mam nadzieję, że spodziewałeś się zbieżnej do Twojego zamysłu

Dzięki stokrotne za informację, no cóż. Bywa, że się mylę ; )

Grafoman · #5 Post autor: **Grafoman** » 29 paź 2021, 23:38

eka pisze: ↑
29 paź 2021, 16:23
Mam nadzieję, że spodziewałeś się zbieżnej do Twojego zamysłu

Od Ciebie zawsze takiej się spodziewam i prawie nigdy się nie rozczarowuję. WOW!

#6 Post autor: **eka** » 31 paź 2021, 17:46

: ) Rosnę.
Chyba muszę się zastanowić raz jeszcze. Tytuł do poprzedniego, błędnego odczytu nie pasuje.
Hm. Gdyby mocno naciągnąć jest tu lekko zbieżnie z sytuacją pandemiczną.
Ale... nie, to nie to.

Grafoman · #7 Post autor: **Grafoman** » 31 paź 2021, 19:38

eka pisze: ↑
31 paź 2021, 17:46
: ) Rosnę.
Chyba muszę się zastanowić raz jeszcze. Tytuł do poprzedniego, błędnego odczytu nie pasuje.
Hm. Gdyby mocno naciągnąć jest tu lekko zbieżnie z sytuacją pandemiczną.
Ale... nie, to nie to.

Nic dosłownego. Ciężko przez to się przebić. Za dużo ścian postawiłem, widać.

#8 Post autor: **eka** » 03 lis 2021, 16:54

Spróbuję przejść raz jeszcze. Uderza teraz zawiedzenie się na kimś. Igły wbijane w relację, zimno, pomimo pozoru normalności, osiedle jak mała społeczność. Dzieci tu zapewne metaforycznie potraktowane, może ewentualna kontynuacja związku, który wylądował prozaicznie na bruku.
Kurczę, jak to piosenka?

Grafoman · #9 Post autor: **Grafoman** » 03 lis 2021, 21:33

I robi się cieplej – po kolejnej interpretacji. Do wiosny jednak jeszcze kilka miesięcy.

Jak to melodia – pytają głuchego wierszokletę

#10 Post autor: **eka** » 03 lis 2021, 23:31

Mogę liczyć jedynie na olśnienie przed wiosną : )
Trzymaj kciuki.